Director: Bryan Singer
Intérpretes: Tom Cruise, Kenneth Branagh, Bill Nighy, Tom Wilkinson, Carice van Houten, Terence Stamp, Thomas Kretschmann, Eddie Izzard
País: Alemaña, USA Ano: 2008. Data de estrea: 30-01-2009
Duración: 120 min.
Xénero: Histórica
Intérpretes: Tom Cruise, Kenneth Branagh, Bill Nighy, Tom Wilkinson, Carice van Houten, Terence Stamp, Thomas Kretschmann, Eddie Izzard
País: Alemaña, USA Ano: 2008. Data de estrea: 30-01-2009
Duración: 120 min.
Xénero: Histórica
Por Jordi Costa
Hai películas que chegan á súa estrea un tanto baqueteadas pola (mala) fama de proxecto problemático que as precede: a rodaxe deValkiria estivo sementada de obstáculos e parte da prensa empéñase en vender esta sétima longametraxe de Bryan Singercomo a última posibilidade de redención dun Tom Cruise que empeza a cotizar á baixo na bolsa do éxito. Quizais a inercia deses prexuízos escureza o feito de que esta quizais non sexa unha película excelente, pero si relevante: o regreso dun Bryan Singeren moi boa forma que, non por casualidade, retoma complicidade creativa co guionista Christopher McQuarrie, responsable en boa medida desas excelentes cartas de presentación que foron Public Access (1993) e Sospeitosos habituais (1994).
En Valquiria, lonxe de utilizar a experiencia do coronel Claus vonStauffenberg para construír unha ficción dramática coas previsibles gratificacións para o gran público, Bryan Singer envasa ao baleiro a xeometría secreta dun golpe de estado e constrúe unha película un tanto estraña e desconcertante: un exercicio de suspense no corazón das tebras (sobre o que planean ecos hitchockianos) que funciona como unha exposición cristalina, despoxada de emoción, dun proceso tocado fatalmente pola entropía.
Hai películas que chegan á súa estrea un tanto baqueteadas pola (mala) fama de proxecto problemático que as precede: a rodaxe deValkiria estivo sementada de obstáculos e parte da prensa empéñase en vender esta sétima longametraxe de Bryan Singercomo a última posibilidade de redención dun Tom Cruise que empeza a cotizar á baixo na bolsa do éxito. Quizais a inercia deses prexuízos escureza o feito de que esta quizais non sexa unha película excelente, pero si relevante: o regreso dun Bryan Singeren moi boa forma que, non por casualidade, retoma complicidade creativa co guionista Christopher McQuarrie, responsable en boa medida desas excelentes cartas de presentación que foron Public Access (1993) e Sospeitosos habituais (1994).
En Valquiria, lonxe de utilizar a experiencia do coronel Claus vonStauffenberg para construír unha ficción dramática coas previsibles gratificacións para o gran público, Bryan Singer envasa ao baleiro a xeometría secreta dun golpe de estado e constrúe unha película un tanto estraña e desconcertante: un exercicio de suspense no corazón das tebras (sobre o que planean ecos hitchockianos) que funciona como unha exposición cristalina, despoxada de emoción, dun proceso tocado fatalmente pola entropía.