On the road

Ano: 2012
País
Francia
Director
Walter salles
Reparto:
Garrett Hedlund, Sam Riley, Kristen Stewart, Amy Adams, Tom Sturridge, Danny Morgan
Xénero
Drama | Road Movie
Sinopse:
Tras a morte do seu pai, Sal Paradise (Sam Riley), un neoiorquino que aspira a ser escritor, coñece a Dean Moriarty (Garrett Hedlund), un ex-presidiario dun encanto irresistible e casado coa liberada e sedutora Marylou (Kristen Stewart). Sal e Dean fanse amigos ao instante. Sedentos de liberdade e decididos a fuxir da rutina e a monotonía, emprender unha viaxe cara ao Sur con Marylou. Adaptación da novela homónima (1957) de Jack Kerouac, obra clave da xeración "Beat", que describe unha viaxe desenfreada a finais dos anos corenta.

Crítica de José Arce

Hai que gabar a fidelidade ao texto orixinal que recolle a adaptación de José Rivera, a partir da cal o cineasta erixe un conxunto cun moi bo espectro técnico xeral fotografía, edición, banda sonora, dirección artística... pero que se constrúe como unha insoportablemente aburrida sucesión de postalitas mortas. Técnica sen vida, cun ritmo en estado vexetativo durante o periplo de autodescubrimento, fascinación e frustración do protagonista, un comatoso pulular por uns Estados Unidos recén entrados na Guerra Fría e á caza dunha identidade social que contrasta cunha Europa sumida na dor posterior á II Guerra Mundial.

Searching for Sugar Man

Searching for Sugar Man
Director: Malik Bendjelloul
Intérpretes: Sixto Rodríguez, Dennis Coffey, Stephen "Sugar"Segerman
País: Gran Bretaña, Suecia Ano: 2011. Data de estrea: 22-02-2013
Duración: 85 min.
Xénero: Documental e Musical.

Por Joan Pons
Pídelle o que queiras a 'Searching for Sugar Man' como documental musical, que cho dá. É didáctico? Si. É creativo? Tamén. Emotivo? Moito. E non só iso: é moi orixinal sen perder nunca a factura clásica, utiliza a prestidixitación das obras de ficción para revelar aspectos da realidade e, ao final, cativa tanto o buscador de oñecemento como ao público raso. Que misterio encerra, pois, a historia do cantautor Sixto coñecemento como ao público raso. Que misterio encerra, pois, a historia do cantautor Sixto Rodriguez que resulta tan difícil encontrar a alguén que non lle guste? Pois que conta unha relato bigger than life. E enriba, aínda que en moitos tramos poida parecer un fake, é verdade.

A mellor oferta
Director: Giuseppe Tornatore
Intérpretes: Geoffrey Rush, Jim Sturgess, Donald Sutherland,Sylvia Hoeks
País: Italia Ano: 2013. Data de estrea: 05-07-2013
Duración: 124 min.
Xénero: Drama e Romance.

Por Fausto Fernández
Unha falsificación ten sempre algo verdadeiro en si mesma. Esta frase, convertida case no leit motiv da película de Giuseppe Tornatore, define exactamente o que 'A mellor oferta' é: unha falsifcación (exquisita, ás veces )xenérica (o fantástico decadente romántico italiano) en cuxo fondo se encerra unha verdade: que o autor de 'Cinema Paradiso' (1988) sempre acaba cedendo ás súas veleidades sentimentaloides. Pero antes dese fnal, asistimos a unha canónica historia de amores de ultratumba. O hermético, sibarita e misóxino subastador solitario encarnado porGeofrey Rush, será levado a unha mansión semiabandonada atraído por unha renda espectral, e alí namorarase dunha pantasma, ou mellor dito en termos de goticismo mediterráneo cinematográfco, dunha muller sen rostro emparedada en vida.

Durante esa parte, o filme é unha pequena marabilla que homenaxea o Antonio Margheriti de 'Danza macabra' (1963): voces,necroflia, irrealidade, autómatas e ata unha anana-sibila clave para o xiro argumental que se aveciña. Ogallá Tornatore non fose el mesmo, e falsificase sen mala conciencia.

Película: A parte dos anxos. Título Orixinal: A parte dos anxos. Dirección: Ken Loach. Países: Reino Unido, Francia, Bélxica e Italia. Ano: 2012. Duración: 101 min. Xénero: Drama. Interpretación: Paul Brannigan (Robbie), John Henshaw (Harry), Gary Maitland (Albert), Jasmin RIGGINS (Mo), William Ruane (Rhino), Roger Allam (Tadeu), Siobhan Reilly (Leonie). Guión: Paul Laverty. Produtor: Rebecca O'Brien. Música: George Fenton. Fotografía: Robbie Ryan. Edición: Jonathan Morris. O debuxante de produción Fergus Clegg. Distribuidor: Alta Classics. Premiere do Reino Unido: 1 de xuño de 2012. Lanzado en España: 16 de novembro de 2012. Clasificación etária: Non recomendado para menores de 12 anos.

Recomendada para fans da comedia social de Ken Loach.h.

En Glasgow, Robbie (Paul Brannigan) é un mozo que non acaba de escapar dos seus erros do pasado. Xunto a Rhino (William Ruane),Albert (Gary Maitland) e Mo (Jasmin Riggins) esquiva o cárcere, pero vese obrigado a facer traballos sociais. É entón cando Henri, o seu educador, se converte no seu mentor e os inicia na arte do whisky. Grazas a el, Robbie descobre que ten talento como catador. Ten un don para identificar as barricas e os destilados máis raros. Na súa man está converter esa habilidade nun novo engano ou transformalo nun porvir cheo de promesas.

"A parte dos anxos" (ver tráiler) é a última comedia asinada por Ken Loach, un dos directores británicos de máis prestixio e un dos principais representantes da tendencia realista dese cine. No seu curriculum cóntanse títulos como "Chovendo pedras" (1993), "O meu nome é Joe" (1998), "Só un bico" (2004), "O vento que axita a cebada" (2006), Buscando a Eric" (2009) ou "Route Irish" (2010). Agora, e co seu guionista de sempre, Paul Laverty, volve aGlasgow, un escenario que xa visitou en "O meu nome é Joe" ou "Só un bico", e do que aquí volve mostrar as clases máis afectadas por problemas sociais de plena actualidade, tales como o galopante paro: «Esta historia interesoume porque a finais do ano pasado, en Inglaterra, o número de mozos no paro superou por primeira vez o millón», explica Loach. «Quería falar desta xeración de mozos, moitos dos cales non teñen perspectiva ningunha de futuro. Están case seguros de que nunca encontrarán traballo, un traballo fixo e estable. Que efecto pode ter iso sobre os mozos e a imaxe que teñen de si mesmos?».

A película está protagonizada polo debutante Paul Brannigan no papel de Robbie. Está secundado na repartición polo televisivo John Henshaw, Gary Maitland, Jasmin Riggins, William Ruane ("O vento que axita a cebada"), Roger Allam ("A Dama de Ferro", "A muller de negro") e Siobhan Reilly. En canto á elección do xénero, Loachexplica así a súa decisión de abordar unha comedia: «Nesta ocasión elixín facer unha comedia por espírito de contradición, porque sempre te ganas de intentar novas vías», di o director. «O proceso é o mesmo: facer que o espectador comparta as experiencias dos meus personaxes, e se as situacións son divertidas divertiranse máis».

Película: Profesor Lazhar. Título orixinal: Monsieur Lazhar. Dirección: Philippe Falardeau. País: Canadá. Ano: 2011. Duración: 94 min. Xénero: Comedia dramática. Interpretación: Mohamed Fellag (Bachir Lazhar), Sophie Nélisse (Alice), Émilien Néron(Simon), Danielle Proulx (Srta. Vaillancourt), Brigitte Poupart(Claire), Vincent Millard (Victor). Guion: Philippe Falardeau; baseado na obra de Evelyne de la Chenelière. Produción: Luc Dérye Kim McCraw. Música: Martin Léon. Fotografía: Ronald Plante. Montaxe: Stéphane Lafleur. Deseño de produción: Emmanuel Fréchette. Vestiario: Francesca Chamberland. Distribuidora: A Contracorrente Films. Estrea en Canadá: 28 Outubro 2011. Estrea en España: 18 Maio 2012. Cualificación por idades: Non recomendada para menores de 7 anos

O cine canadense xa ten dado boas mostras do achegamento ao tratamento da dor provocada pola perdida dos seres queridos, así  lembramos aquel supostamente doce porvir do cal foron privados os nenos de todo un pobo canadense na súa " O doce porvir" (Atom Egoyan, 1997) ou o achegamento a futura perdida do personase principal das "Invasións bárbaras"(Denys Arcand, 2003)  controvertido profesor de que mostra no seus últimos momentos de vida o humanismo e o hedonismo de que amou a vida  no seu máximo expoñente.
Polo tanto esta filmografía, xa ten mostras dun evidente calado e maestría no que o tratamento da morte se refire, se ben, neste Profesor Lazhar do que agora falamos o contexto escolar refire en dúas vías como achegamento dos pequenos á dor polo recente suicidio da súa titora e polo revulsivo por inminente e contraditoriamente anticuada nas súa postulados metodolóxicos e pedagóxicos do persoaxe de Lazhar, protagonista do filme.
Tal feito, de por si dramático, afianzase aínda máis por ter acontecido na aula, co cal entróncase a dor da perdida do referente, dun dos modelos que guiarán a estes nenos e nenas a vida adulta coa entrada de dita dor dentro do contexto da aula, onde o factor de protección do alumnos, coma factor para a súa boa aprendizaxe, queda roto polo drástico do acontecemento.
E nesta a irrupción do extrano Profesor Lahzar,  cuns métodos un tanto inusuais nestes tempos de innovación metodolóxica , sinala coma a idea da volta a establecer o vínculo de protección e de referente que estes estudantes en particular e do estudantado en xeral, precísan coma necesaria nuns tempos de inmediatez e de perdida de identidades e valores.