Título orixinal: The town. Dirección: Ben Affleck. País: USA. Ano: 2010. Xénero: Drama, thriller. Interpretación: Ben Affleck (Doug MacRay), Rebecca Hall (Claire Keesey), Jon Hamm (axente Adam Frawley), Jeremy Renner (James Coughlin), Blake Lively (Krista Coughlin), Pete Postlethwaite (Fergus "Fergie" Colm), Chris Cooper(Stephen MacRay), Slaine (Albert Magloan), Owen Burke (Desmond Elden), Titus Welliver (Dino Ciampa). Guión: Peter Craig, Ben Affleck e Aaron Stockard; baseado na novela "Prince of thieves" de Chuck Hogan. Produción: Graham King e Basil Iwanyk. Música:Harry Gregson-Williams e David Buckley. Fotografía: Robert Elswit. Montaxe: Dylan Tichenor. Deseño de produción: Sharon Seymour. Vestiario: Susan Matheson. Distribuidora: Warner Bros. Pictures International España.
Crítica de Miguel A. Delgado (La butaca).
Baixo a limitada expresividade de Ben Affleck, latexa un director de estirpe clásica que saca petróleo das situacións máis recorridas. "The town (Cidade de ladróns) " conta cun solvente repartición, pero a trama de Chuck Hogan non está á altura.
Ben Affleck ía camiño de converterse nun dos clixés máis repetidos por todos os cinéfilos. A súa escasa habilidade como actor alcanzara as máis altas cotas da rechifla na patética "Pearl Harbor" (Michael Bay, 2001), pero dous feitos viñeron a dar nos narices aos que pensabamos que xa todo o peixe estaba vendido: gañou a Copa Volpi pola súa interpretación en "Hollywoodland" (Allen Coulter, 2006) e, sobre todo, cegounos a todos debutando como director cunha fita simplemente prodixiosa, "Adeus pequena adeus (Gone baby gone) " (2007). Ante as novas evidencias, comezaba a formularse se sería necesario reabrir o "caso Affleck" e modificar as conclusións ás que chegaramos.
Ben Affleck ía camiño de converterse nun dos clixés máis repetidos por todos os cinéfilos. A súa escasa habilidade como actor alcanzara as máis altas cotas da rechifla na patética "Pearl Harbor" (Michael Bay, 2001), pero dous feitos viñeron a dar nos narices aos que pensabamos que xa todo o peixe estaba vendido: gañou a Copa Volpi pola súa interpretación en "Hollywoodland" (Allen Coulter, 2006) e, sobre todo, cegounos a todos debutando como director cunha fita simplemente prodixiosa, "Adeus pequena adeus (Gone baby gone) " (2007). Ante as novas evidencias, comezaba a formularse se sería necesario reabrir o "caso Affleck" e modificar as conclusións ás que chegaramos.
Pois ben, a súa segunda entrega como director, "The town (Cidade de ladróns) " non hai máis que corroborar as sospeitas: Ben Affleck é un director máis que solvente, capaz de levar con firmeza un guión tan feble como o desta fita, outorgándoo máis entidade da que en realidade ten; e por outro lado, segue sendo un intérprete mediocre, ata o punto de que o seu papel protagonista remata sendo un dos principais escollos para que o conxunto se sosteña.
Isto aínda é máis grave se temos en conta que xa o romance que se formula é, por dicilo suavemente, pouco probable. Pouco importa a profesionalidade dunha Rebecca Hall empeñada en sacar adiante un namoramento que debería ser o motor da trama, e que ninguén na platea pode crer. E é unha pena, porque o resto do envoltorio demostra a firmeza e a precisión coa que Affleck sabía levar o relato da súa anterior obra como director: tanto retratando a unha estupenda galería de secundarios -un Jeremy Renner que demostra, diga o que se diga, que a súa candidatura ao Oscar® por "En terra hostil (The hurt locker) " (Kathryn Bigelow, 2008) non foi ningún despropósito- como manexando a nomes máis que consagrados -a única escena de Chris Cooper é das que valen o seu peso en ouro, e Pete Postlethwaite confirma a súa recuperación tras o seu paso por "Origen" (Christopher Nolan, 2010) e o seu gancho como vilán sen escrúpulos-.
Se a iso engadimos un pulso asine para rodar as escenas de atraco de bancos e a utilización do espazo físico do barrio para dar forma a unha entrega digna dentro dun xénero que foi forxando as súas propias regras, "The town (Cidade de ladróns) " terá sido o exercicio aplicado que reafirma o seu autor e lle dá crédito para moverse no seo dunha industria na que, a pesar do seu Oscar® compartido por Matt Damon por "O indomable Will Hunting" (Gus Van Sant, 1997), lle custou que o tomasen en serio.
Baixo ese rostro de expresividade bastante limitada, latexa un director de estirpe clásica, capaz de sacar petróleo mesmo de momentos tan vistos como a entrada dun fillo na sala dos locutorios para ver o seu pai, un deses que revelan a potencia dun director pola súa capacidade para transmitir a partir de elementos aparentemente leves. O como sabe levar aos actores, incluída unha Blake Lively que aquí rendibiliza ao máximo o seu papel, ou un Jon Hamm que se confirma como un duro con futuro. A pena, unha vez máis, é que a trama da novela de Chuck Hogan non estea á altura de tan bos vimbios, incluída a banda sonora de Harry Gregson-Williams e David Buckley. Esperamos xa a terceira entrega deste novo cineasta.
No hay comentarios:
Publicar un comentario