miércoles, 13 de octubre de 2010

Gattaca


TÍTULO ORIXINAL Gattaca
ANO
1997
DURACIÓN
106 min.

DIRECTOR
Andrew Niccol
GUIÓN
Andrew Niccol
MÚSICA
Michael Nyman
FOTOGRAFA
Slawomir Idziak
REPARTICIÓN
Ethan Hawke, Uma Thurman, Jude Law, Loren Dean,Alan Arkin, Gore Vidal, Xander Berkeley, Elias Koteas, Ernest Borgnine, Tony Shalhoub, Blair Underwood, Maia Rudolph
PRODUTORA
Jersey Films / Columbia Pictures
PREMIOS 1997: Nominada ao
Oscar: Mellor dirección artística
1997: Nominada ao Globo de Ouro: Mellor banda sonora orixinal
1997: Festival de
Sitges: Mellor película, mellor banda sonora
XÉNERO Ciencia ficción. Intriga | Película de culto
SINOPSE
No futuro, a maior parte dos nenos son concibidos in vitroe con técnicas de selección xenética. Vincent (Ethan Hawke) é un dos últimos nenos concibidos de modo natural, pero nace cunha deficiencia cardíaca pola cal non lle outorgan máis de trinta anos de vida. É un "non válido", alguén condenado a ocupar os postos menos gratos da sociedade. Pola contra, o seu irmán Anton recibe o mellor da carga xenética dos seus pais, o cal lle garantirá o acceso a infinidade de oportunidades. Dende neno, Vincent soña con ir ao espazo pero, pola súa condición de non válido, é consciente de que nunca poderá ser elixido faga o que faga. Durante anos exerce toda clase de traballos ata que un día contacta cun home que lle proporciona a chave para pasar á elite: adoptar a identidade de Jerome (Jude Law), un deportista válido que quedou paralítico por culpa dun accidente. Así Vincent poderá acceder á Corporación Gattaca, unha industria aeroespacial onde é seleccionado para unha misión a Titán. Para facer fronte ás constantes probas xenéticas ás que é sometido, deberá empregar intelixentemente as mostras de sangue e tecidos que Jerome lle prepara. Todo irá ben ata que o director da misión é asasinado



Gattaca' unha película que se serve da Ciencia Ficción para somerxerse nunha historia de superación, de busca de sonos, de reflexión sobre a propia identidade e aderezada, ademais, de notas de suspense, o que a converten nun fita distinta. Sobria na súa forma, intenta afastarse dos efectos visuais propios da Sci-Fi para afondar nos seus personaxes e formular, á par, un suposto científico de plena vixencia nun futuro non moi afastado (como reza o arranque do filme).

Ese arcano de lograr o ser humano perfecto, de xogar coa enxeñaría xenética para pulir os nosos defectos, que bebe directamente do espírito de
Aldous Huxley non é nada novidoso, nin estritamente orixinal. Pero é o punto de partida que toma Andrew Niccol para abordar outros temas máis profundos sobre o noso eu, sobre a unión de corpo e mente e a capacidade de superación, máis alá do que está escrito nos xenes dende que nacemos. Así, en 'Gattaca' encontramos o noso protagonista, un ser humano concibido baixo o abrigo do amor, con todas as súas virtudes e os seus defectos. Aínda que, nese futuro non moi afastado, as virtudes quedan tapadas pola preponderancia das carencias físicas que a xenética se encargou de subliñar. Especialmente porque a sociedade chegou a unha fase de deshumanización, onde a máis mínima tara física queda sinalada e relegada.

No hay comentarios:

Publicar un comentario